مدل آستین مجلسی

مدل آستین مجلسی مانتو/ شومیز/ لباس برای خانم های خوش سلیقه در سایت چلو گوشت .امیدواریم این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

مدل آستین‌ های پفی در آغاز حالتی بزرگ و حجیم داشتند اما بعدتر، حالت‌ها و مدل‌های دیگری هم طراحی و دوخته شد. مثلا مدل ایتالیایی؛ مدل ایتالیاییِ آستین‌های پفی به این شکل بود که در ناحیه بالای دست و بازو، پفی بزرگ وجود داشت و هر چقدر که به سمت بازوها پیش می‌رفت، پف کم‌حجم‌تر و باریک‌ می‌شد. نوع دیگری از آستین‌های پفی هم وجود داشت که پف در تمام طول آستین در حالتی با اغراق کمتر نسبت به پفی‌های بالای بازو دیده می‌شد.

قرن‌هاست که آستین پفی در دنیای مدوفشن حضور دارد. این آستین‌های بامزه و به‌یادماندنی گاهی برای نشان‌دادن زنانگی در لباس‌ها به کار می‌رفته‌اند و گاهی هم به ایست بهتر لباس در تن کمک می‌کرده‌اند. مروری بر تاریخ و روند استفاده از این نوع آستین خالی از لطف نیست. لباسی که یادآور این‌هاست: پرنسس‌های دیزنی، قهرمانان زن داستان‌های شکسپیر، لباس‌های عجیب‌وغریب انبوهی از برندهای مدرن و…. .

آستین‌های پفی در سال‌های ۱۸۲۰ و ۱۸۳۰ میلادی طرفداران زیادی داشتند. نمایی که این آستین‌ها به لباس‌های زنانه می‌دادند، جذابیت و زنانگی خاصی به پوشش می‌داد. گذشته‌ها مانند امروز نبود و جنسیت و کلیشه‌های مرتبط با آن در پوشش و مُد، خود را به‌شدت نشان می‌داد. در سال‌های دهه ۱۸۰۰ میلادی، پفی‌ها نشانی از عشق و زنانگی بودند و پوششی رمانتیک به حساب می‌آمدند. شاید برایتان جالب باشد که این آستین‌ها حتی نمادی از تحمل رنج عشق بودند. این آستین‌ها برای دوره‌ای به‌شدت رایج شدند و بعدتر کمی از رونق افتادند. اما این افول هم مقطعی بود، چون در سال‌های ۱۸۹۰ میلادی با قدرت بیشتری دوباره به صحنه بازگشتند.

طرح و شکل آستین‌های پفی در دهه ۱۸۰۰ تغییراتی را به خود دید. لباس‌های آستین‌پفی سال‌های ۱۸۹۰ دیگر نماد زنانگی و رمانتیک‌بودن نبودند. شکل و شمایل‌شان تمیزتر و خوش‌بُرش‌تر شده بود و دیگر از پُف اغراق‌شده‌شان خبری نبود. اجازه بدهید که در ادامه از پفی‌ها در فاصله ۱۸۸۹ تا ۱۸۹۰ میلادی برایتان بگوییم.

در سال ۱۸۹۴ میلادی، مدوفشن تغییراتی کرد اما نه چندان محسوس و نه با تغییراتی انقلابی. تولیدات تقریبا شبیه سال‌ ۱۸۹۳ بودند. در این دوران، آستین‌های ژیگو یا همان آستین‌هایی رواج داشت که از پایینِ پف بالای بازو تنگ می‌شدند. پف‌ها هم زیاد و بزرگ بودند و باز استراتژی خیاطان این بود که با بزرگ‌کردن پف و پهن‌ نشان‌دادن ناحیه سینه لباس، کمر را باریک‌تر جلوه بدهند.

آستین پفی
در اواسط دهه ۱۸۹۰ میلادی، اثرپذیری آستین‌های پفی از سال‌های ۱۸۳۰ میلادی زیادتر شد. یعنی دوباره مانند سال‌های نخست ظهور پفی‌ها در مدوفشن، اغراق و بزرگی در آستین‌های پفی به چشم می‌خورد. پف‌های بزرگ تا حوالی آرنج آزادانه پایین می‌آمدند و پف گاهی تا پایین مچ هم کشیده می‌شد.

در سال‌های ۱۸۹۲میلادی، عرض شانه‌ لباس‌ها پهن‌تر گرفته می‌شد و آستین‌ها هم بزرگ و بزرگ‌تر شده بودند. تغییر دیگری که در سبک دوخت لباس‌ها به‌وجود آمده بود، ایجاد یقه‌های پرچین‌وشکنی بود که در میان دو آستین پفی جلوه‌ای قابل‌توجه پیدا می‌کرد. چنین یقه‌هایی در اواخر سال‌های ۱۸۲۰ میلادی هم دیده می‌شدند. حلقه آستین‌ها هم حالت شل و آویزان نداشتند و به شانه‌ها و دور بالای بازو می‌پیچیدند.

آستین‌هایی با پف کمتر
در سال‌های ۱۸۸۹ و ۱۸۹۰ میلادی، همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، اغراق موجود در پف آستین‌ها کمتر شده بود و نمونه‌ای از این آستین‌ها را در عکسی به‌جامانده از خانواده‌ای در سال ۱۸۹۰ میلادی مشاهده می‌کنید.

در ادامه سال‌های ۱۸۹۰ میلادی، باز هم شکل آستین پفی دستخوش تغییراتی شد. دیگر هدف ایجاد اصلاحاتی در نمای لباس و بدن زنان بود. آستین‌ها چه نقشی در این زمینه داشتند؟ قسمت بالای آستین‌های پفی حجیم‌تر دوخته می‌شد و سعی بر این بود که شانه‌ها پهن نشان داده شود؛ بالای آستین‌ها پهن و کوتاه بود و خیاطان سعی می‌کردند با این ترفند، کمر را باریک‌تر نشان بدهند. در واقع، با طرح خطای دید، شانه‌ها و سینه پهن‌تر جلوه می‌کرد و کمر باریک‌تر به نظر می‌رسید.

دومین نکته ای که باید در رسم الگوی لباس مجلسی به آن توجه داشته باشید این است که در متدهایی مانند متریک برای دوخت لباس هایی مانند مانتو از الگوی ۵ استفاده می شود، اما برای دوخت لباس مجلسی باید از الگوی ۲ استفاده کرد، شماره ی الگو به معنای آزادی لباس است یعنی الگوی ۵، آزادی ۵ سانتی متری دارد.

اما چون لباس های مجلسی باید کاملا جذب بدن باشند باید از الگوی ۲ برای لباس های مجلسی استفاده شود. به دلیل اهمیت این الگو قبل از این که به سراغ نکته ی بعدی رسم الگوی لباس مجلسی برویم نحوه ی تبدیل الگوی ۵ به الگوی ۲ را مورد بررسی قرار می دهیم.

در هر دوره از مدهای لباس، آستین‌های متنوعی مد می‌شوند و البته پس از مدتی، آنها کنار گذاشته می‌شوند. در یک دوره، ممکن است که یک مدل آستین مد شود و تا دهه‌ها بعد، خبری از آن نباشد و ناگهان دوباره سروکله‌اش پیدا شود.

آستین‌ها که در دو نوع کلی دوخته می‌شوند، عبارت‌اند از:

آستین‌های سرخود؛
آستین‌های جدا.

آستین‌های سرخود یکسره به بالاتنه وصل هستند. درواقع آنها روی پارچه به همراه بالاتنه برش زده می‌شوند و برش حلقه ندارند، مانند آستین کیمونو؛ اما آستین‌های جدا، جدا از بالاتنه برش زده و سپس به حلقه‌آستین دوخته می‌شوند.

در برخی از لباس های مجلسی نیاز است که پنس زیر سینه ماهیچه ای داشته باشد، برای ماهیچه ای کردن پنس زیر سینه، باید ابتدا پهنای ساسون را از جدول اندازه گیری پیدا کنید. برای مثال اگر پهنای ساسون سایز ۳۸، ۷ سانتی متر است باید به اندازه ی ۷ سانتی متر از بالای پنس زیر سینه پایین بیاییم و به اندازه ی ۰٫۵ سانتی متر به سمت راست و ۰٫۵ سانتی متر به سمت چپ خارج می شویم و برای تکمیل کار قسمت موازنه ی سینه را به این ۰٫۵ سانتی متری ها متصل می کنیم و در نهایت انتهای آن ها را به پنس در قسمت کمر وصل می کنیم.

خرید لباس و خوش استایل بودن همیشه برای خانم ها چالش برانگیز است. انتخاب مدل، برش، رنگ، جنس لباس و حتی مدل آستینی که به شما بیاید و بر تن تان بنشیند نه تنها در لباس مجلسی بلکه در تمامی پوشاک زنانه معیارهایی هستند که باید در نظر بگیرید. تک تک این معیارها باعث ایجاد تفاوت در نوع لباس و استایل شما می شود و باید قبل از خرید در مورد آنها تصمیم گیری و برنامه ریزی کنید. مدل آستین یکی از این معیارهاست که مدل و سبک آن تاثیر زیادی بر سبک و استایل تان دارد. آستین نقش بسیار مهمی در میزان زیبایی و شیک بودن لباس ایفا می کند. این بخش از لباس می تواند براساس سلیقه و اندام شما تغییر کنند چرا که مدل های کمی از آستین هستند که به هر لباس نمی آیند. پس می توانید با خیال راحت آستینی که مطابق با سلیقه شماست و با آن احساس راحتی می کنید را بر روی لباس دلخواه تان بدوزید. فراموش نکنید که آستین حتما باید اندازه باشد و در آن احساس راحتی کنید. آستین تنگ محدوده ی حرکتی دستان را محدود کرده و نه تنها باعث می شود که حس راحتی نداشته باشید بلکه احتمال دارد که پاره شده و یا لباس تان را نامناسب نشان دهند.

مدل های آستین بسیار متنوع ند و بصورت دوره ای تغییر می کنند. گاهی نوعی از آستین مد می شود و بعد از دوره ای از بین رفته و مدل دیگری جایگزین آن می گردد. و حتی پس از دوره ای مدل قبلی به روی کار می آید. در کل دو نوع آستین داریم، آستین سر خود و آستین جدا. این دسته بندی بر اساس داشتن و یا نداشتن حلقه آستین در لباس تعریف می شود. اگر آستین به صورت جدا طراحی شده و برش بخورد و به حلقه آستین دوخته شود به آن آستین جدا می گویند و اگر بصورت یکسره به بالا وصل شود و برش حلقه نداشته باشد آستین سر خود نامیده می شود.

این مدل فقط قسمت بالای دست و کمی پایین تر از استخوان شانه را می پوشاند. مدل افتاده یا کاپی به خاطر باز بودن قسمت شانه ها و گردن استخوان ترقوه را زیباتر و گردن را بلندتر نشان می دهد برای لباس های فانتزی و مجلسی بسیار مناسب است.

آستین کیمونو از یک مدل لباس ژاپنی با همین نام الهام گرفته شده است. این مدل گشاد، بلند و یک تکه است و گاهی تا مچ ادامه می یابد. آستین مدل کیمونو یکی از انتخاب های مناسب برای خرید بلوز زنانه مدل اروپایی و هندی است.

مدل پیلی دار یا بیشاپ به نوعی آستین پفی گفته می شود که در قسمت سرشانه کاملا ساده و اندازه است. اما هر چه به مچ نزدیکتر شده گشاده تر و کلوش می شود. در نهایت روی مچ توسط دکمه و یا با کش تنگ شده و جمع می شود. این مدل برای لباس های اروپایی و پیراهن مناسب است.

نوع دیگری از آستین به نام رگلان وجود دارد که در شکل و جای حلقه با سایر آستین ها متفاوت است. حلقه این نوع آستین به شکل یک خط صاف از زیر بغل تا شانه و حتی نزدیک گردن ادامه می یابد.