مدل خامک دوزی

مدل خامک دوزی جدید و دستی و زنانه روی تور افغانی در سایت چلو گوشت .امیدواریم این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

خامه دوزی یکی از صنایع دستی سیستان و بلوچستان است که به آن خامک دوزی یا خمک دوزی هم می‌گویند و به نوعی می‌توان گفت خامه دوزی واژه دگرگون شده این دو اسم است. این هنر بیشتر در روستاهای سیستان رواج دارد و به عقیده برخی از کارشناسان خامه دوزی در بنجار زبان زد خاص و عام بوده‌است.

خامه دوزی یا سفید دوزی روی الیاف و پارچه‌های مخصوص به همت دستان زنان با ذوق سیستانی به نقش در می‌آید. این هنر هنری از خانواده سوزن دوزی است که از نقوش خاص و اصیل بومی شکل گرفته و به وسیله ابریشم نتابیده به شکل‌های برجسته هندسی و به صورت گل‌های هشت پر، مربع، مثلث و… روی پارچه‌هایی از جنس کتان می‌نشیند.

خامه دوزی شباهت زیادی به هنر سوزن دوزی دستان زنان بلوچ دارد اما تنها تفاوت بین آن‌ها استفاده از نخ ابریشم رنگ سفید در هنر خامه دوزی است. تزیین با خامه دوزی و ابریشم دوزی را نیز تطریز گویندخامه دوزی.

تقریبا ” شبیه سوزن دوزی و عبارتست از پیش سینه، کلاه، عرقچین، جانماز، جلیقه، رومیزی، کوسن، مواد آن پارچه و نخ و گاهی نیز آئینه‌های مورد استفاده قرار می‌گیرد

مهم‌ترین صنایع دستی ایلات و طوایف سیستان عبارت اند از: حصیر قالی، خامه دوزی و سوزن دوزی. حصیربافی در سیستان رایج است.خامه دوزی هنری است نظیر سوزن دوزی منتهی با استفاده از نخ یک رنگ که معمولا ” سفید می‌باشد، نقشها نیز متفاوت از سوزن دوزی بوده و شکلها بیشتر از خطوط منحنی تشکیل می‌گردد و فقط در روستاهای سیستان این هنر رواج داردامروزه خامه دوزی توسط زنان زابلی و روستاهای اطراف آن به مقدار زیاد انجام می‌شود.

قدیمی‌ترین واژه برای این هنر همان خمک دوزی است. دلیل این نام گذاری این است که در سال‌های دور، ابریشم بدون هیچ گونه پرداختی از قبیل رنگرزی و پخت و پز یا سفیدکاری به صورت خام استفاده می‌شد.

البته در اصل خامه دوزی همان سوزن دوزی است که در آن از نخ ابریشم استفاده می‌شود. بسیاری از کارشناسان معتقد هستند قدمت این هنر به زمان پیدایش ابریشم در سیستان بر می‌گردد و خامه دوزی را به دوره‌های اشکانی و سیستانی (احتمالا ساسانی) نسبت می‌دهند، زیرا در نوشته‌های اسلامی، سیستان مکان تولید بهترین بافت‌های ابریشمی و پشمی توصیف شده‌است.

بر اساس گزارش‌های تاریخی، سیستان با داشتن باغ‌های فراوان توت یکی از بزرگترین مراکز تولید ابریشم بود، به همین دلیل حدود یک قرن پیش در روستای چلنگ زابل کارگاه‌های تولید پیله و ابریشم وجود داشت.

هنر خامه دوزی از نقش‌های خاص و اصیل بومی شکل می‌گرفت که به وسیله الیاف ابریشم به صورت برجسته هندسی روی پارچه کتان و بیشتر برای تزیین دور یقه و آستین لباس‌های مردان عالی‌رتبه استفاده می‌شد.

در اسناد و کتب تاریخی از خامه دوزی نام برده شده و که نشان از قدمت کهن این هنر دارد. رو طاقچه بخاری یک شال ترمه پهن است وروی آن یک آئینه، گذاشته شده. اینطرف و آنطرف آئینه، کمی پایین، رودیوار، دوتا قاب خامه دوزی بدساخت که با پیله ابریشم و مروارید بدلی رو مخمل سیاه دوخته شده آویزان است.

حاشیه قبا را با نخ سفید خامه دوزی کرده‌اند و نقش‌ها نقش نیلوفر است[۹]عرق چین و شب کلاه مخصوصی هم داشتند که روی آنها خامه دوزی شده بود.

روزی نبود دخترهای خانواده سیب نقش کرده و دستمال خامه دوزی شده برام نفرستند.کلاه کلاه زیر لونگوته، از پارچه کتان سفید و خامه دوزی شده‌است که بیشتر در محل دوخته می‌شود. نوع دیگر کلاه سمی است که در افغانستان و پاکستان دوخته می‌شود و در بازار سیستان وجود دارد.این علامتهای ایران در قصرهای شاهی حجاری و در روی جامه بیرقها خامه دوزی شده‌است و بر روی یک نشان شاهی و نظامی هم که شاه ایران به سربازان و صاحبان مناصب خویش، که به جرأت و دلیری بر دیگران امتیاز یافته‌اند، عطا می‌کندگاهی خود بر کراواتها یا جلیقه‌های ساده اش خامه دوزی می‌کرد و با خامه، خالهای پراکنده یی بر آنها می‌دوخت و چون مدتی در روسیه بسر برده بود از مردان زمان خود با سلیقه تر بودوحتی ما نند یک کدبانو در کارهای خانه دخالت می‌کرد.

خامه دوزی بیشتر در تزیین لباس به ویژه دور یقه، عرقچین، پیش‌بند، جانماز، دستمال، سفره و سر آستین‌های مردانه و زنانه استفاده می‌شود. گلدوزی کردن روی پارچه با خامه یا همان ابریشم نتابیده در سیستان قدمت زیادی دارد چون سیستان با داشتن باغ‌های فراوان انگور یکی از بزرگترین مراکز تولید ابریشم بوده و این امر در منابع تاریخی نیز مشخص شده که این منابع از وجود کارگاه‌های تولید پیله ابریشم در روستای چلنگ زابل در حدود بیش از ۱۰۰ سال قبل خبر می‌دهند.

پیش سینه، کلاه (عرقچین) جانماز، جلیقه، رومیزی و کوسن خامه دوزی می‌گردد مواد اولیه مصرفی پارچه و نخ و گاهی آینه‌های ریز می‌باشد نخ از نوع پنبه ای مرسریزه نظیر نخ .D. M .C و پارچه نیز اغلب برنگ سفید است.تولیدات خامه دوزی سیستان چندین بار نشان مرغوبیت صنایع دستی یونسکو را دریافت کردند.

به گفته صنعت‌گران هنر خامه دوزی، نقوش ستاره ای، نقوش هندسی، انواع گره‌ها، خطوط منحنی، خامه کشی، بته جقه ای، نرگسی، الگوهای مختلف دم ماهی و تخم خربزه ای از نقوش رایج در این هنر است که خامه دوزان به سلیقه خود آن‌ها را روی پارچه می‌دوزند.

بیشتر بانوان شهر ادیمی با هنر خامه دوزی آشنایی دارند که از این تعداد به ۱۸۵ نفر توسط اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان آموزش داده شده و ضمن اعطای گواهینامه مهارت نیز برای ۱۲۵ نفر مجوز تولیدی صادر شده‌است.

شهر ادیمی در شمال سیستان و بلوچستان به عنوان شهر ملی خامه دوزی درفهرست شهرهای ملی صنایع دستی ثبت شد. در جلسه شورای عالی ثبت شهرها و روستاهای ملی صنایع دستی کشور، شهر ادیمی مرکز شهرستان نیمروز استان به عنوان شهر ملی خامه‌دوزی در فهرست شهرهای ملی صنایع دستی کشور به ثبت رسید.

پرونده شهر ادیمی شهرستان نیمروز واقع در شمال سیستان و بلوچستان به عنوان شهر خامه دوزی تهیه و برای ثبت ملی به تهران ارسال شده بود که امروز در فهرست شهرهای ملی صنایع دستی کشور به ثبت رسید. ادیمی چهارمین منطقه استان است که در حوزه صنایع دستی در سطح جهانی و ملی قرار می‌گیرد، پیش از این کلپورگان به عنوان روستای جهانی، ایرانشهر شهر ملی سوزن دوزی و تنگه سرحه به عنوان روستای ملی حصیر بافی ثبت شده‌اند.

هنرمندان همیشه راه‌هایی برای تبدیل کردن وسایل ساده و بی‌رمق به آثار هنری بسیار زیبا پیدا می‌کنند. در این میان هنر گلدوزی و خامه دوزی ، هنری جهانی شناخته می‌شود که با استفاده از آن‌ها می‌توان لباس‌های مختلف و یا اکسسوری‌های خانگی را زیباتر و به‌عنوان یک اثر هنری به نمایش گذاشت.

هنر خامه دوزی در فرهنگ‌های تمام جهان رایج است و می‌توان آن را به‌عنوان یکی از صنایع دستی جهانی و محبوب برشمرد. هنری منحصربه‌فرد و جذاب برای نشان دادن جزییات و تبدیل سادگی و روزمرگی‌ها به هنری چشم‌نواز که با نمایش آن می‌توانید به خلاقیت خود افتخار کنید.

هنر خـامه دوزی را می‌توان هنری جهانی دانست. البته در تمام جهان، این هنر با نام خامه دوزی شهرت ندارد و بیشتر با عنوان گلدوزی و ابریشم دوزی شناخته می‌شود و دسته‌بندی‌های متفاوتی برای آن در نظر می‌گیرند. اما در کشور ما، این هنر سابقه‌ای طولانی دارد و زنان هنرمند ایرانی با استفاده از وسایل ساده‌ای مانند نخ ابریشمی و پارچه، اقدام به زیباتر کردن محیط اطراف خود، لباس‌های سنتی و کالاهای خانگی می‌کردند.